‘Doe maar rustig, meisje’

‘Doe maar rustig, meisje’

Geplaatst: 6-3-2017

Vader slaapt. Moeder slaapt. De pasgeboren Iris huilt. Ik probeer haar zachtjes te verzorgen. Het gaat goed met haar. De ondersteunende ademmachine mag morgen weg, denk ik. Gelukkig maar. Hé, moeder wordt wakker. Ze draait zich om naar de couveuse die naast haar bed staat. ‘Doe maar rustig, meisje’, zegt ze. Haar ogen zijn volgens mij niet open geweest. Langzaam slaapt ze weer verder. Net als Iris.

Het werken in het nieuwe Centrum voor Geboorte & Gezin is écht geweldig. Ik herinner me nog de tijd dat ik als ‘groene’ verpleegkundige met de bedden van de moeders langs de raam van de couveuseafdeling reed. ‘Kijk daar, die derde couveuse van links. Dat is uw kind.’ Destijds heel gewoon, alhoewel ik er toen al moeite mee had. Tegenwoordig gelukkig ondenkbaar.

Twee dagen later, op zondagmiddag, kom ik op de kamer van een ander gezin. Het derde kind is net geboren. Het is er écht zondagmiddag. De kinderen voor de televisie, vader doet een dutje op de bank en moeder buidelt haar kindje op bed. De geur van koffie.
Even met de moeder bijpraten. Ze heeft een flinke bevalling achter de rug. Met veel emoties ook. De huiselijkheid, de privacy en het feit dat het hele gezin lekker bij elkaar is doen haar zichtbaar goed. En mij ook.

Veiligheid en vertrouwen. Dat zijn voor mij de sleutelwoorden bij het nieuwe Centrum voor Geboorte & Gezin in ons ziekenhuis. Ouders die met hun kind de eerste, soms spannende periode doorbrengen. Samen, in een veilige omgeving en met deskundig personeel in de buurt. Het was voor ons best even wennen, dat geef ik toe. Maar al heel snel willen we niet meer anders. Een baby die wakker is, geluidjes maakt, en een moeder die ernaast ligt en lekker doorslaapt. Hoe mooi is dat?

José Hendrikx

Verpleegkundige Centrum voor Geboorte & Gezin

Stuur via Twitter

Stuur via Facebook

Stuur via Mail

Print deze pagina

Deel deze pagina

22334 keer gelezen