Vandaag is voor het Expertisecentrum lies- en buikwandbreuken van het Elkerliek ziekenhuis een bijzondere dag. Het centrum levert haar eerste promovendus af. Promovendi in de medische richting komen nauwelijks voor bij algemene ziekenhuizen zoals het Elkerliek. Elwin Mommers – AIOS radiologie - deed hier zijn onderzoek en voltooide er zijn proefschrift. Hij promoveerde vandaag aan de Universiteit van Maastricht.

De bevlogen chirurgen Tammo de Vries Reilingh en Johannes Wegdam startten in 2012 met een vergaande specialisatie op onder meer de complexe buikwandchirurgie. Grote aanjager van het initiatief is Tammo de Vries Reilingh die in 2007 promoveerde op dit onderwerp met het proefschrift ‘Reconstruction of large abdominal wall defects’. Zijn ervaren collega Johannes Wegdam besloot zich verder in deze richting te ontwikkelen zowel klinisch als ook vanuit wetenschappelijk oogpunt. Uit het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven werd met Simon Nienhuijs een chirurg gevonden die zich vol enthousiasme bij het team aansloot. Op deze manier werd ook invulling gegeven aan een voorbeeldige, regionale samenwerking.

Aanzuigende werking
Vanaf de start van het expertisecentrum is gekozen voor een gestructureerde aanpak waarbij er een zorgpad is ontwikkeld speciaal voor mensen met buikwandhernia’s. Hierin zit een uitgebreide preoperatieve work-up, een multidisciplinaire insteek waar intensief wordt samengewerkt met de afdelingen pulmonologie, anesthesie, intensive care geneeskunde en fysiotherapie om de patiënt zo goed en veilig mogelijk door de behandeling heen te loodsen. Er kwamen gealloceerde slots binnen het OK-programma en tevens een eigen casemanager.
Dat er in Helmond veel kennis aanwezig was en dat deze specifieke patiëntengroep in Nederland slechts op weinig plaatsen terecht kan, zorgde voor een aanzuigende werking. In het afgelopen jaar groeide het Elkerliek met 75 complexe buikwandreconstructies uit tot een van de grootste aanbieders van het land.

Verbetering
Elwin Mommers startte in 2013 met een grondige analyse van de data die vrijkwamen bij het proces van de buikwandchirurgie in het Elkerliek. Data die steeds de basis vormden voor een verdere verbetering van het zorgpad. Na zijn stage en assistentschap besloot hij in het laatste jaar van zijn studie promotieonderzoek te doen onder begeleiding van De Vries Reilingh en Nienhuijs.
Het proefschrift dat Mommers vandaag met succes verdedigde draagt de titel ‘Ontwikkelingen in buikwandchirurgie, preoperatief, intraoperatief en postoperatief management van buikwandhernia’s’. In het proefschrift beschrijft Mommers de klinische problemen die het Elkerliek in de loop der tijd tegenkwam en de manier waarop verbeteringen in het totale proces zijn aangebracht.
Elwin Mommers is de eerste promovendus binnen dit expertisecentrum, maar zeker niet de laatste. Op dit moment lopen nog vier andere promotietrajecten.

Kader:
Van alle buikoperaties die plaatsvinden, houdt ruim tien procent van de patiënten binnen één jaar een littekenbreuk over, oplopend tot twintig procent binnen tien jaar. In Nederland vinden jaarlijks meer dan 100.000 laparotomieën plaats. Zo’n 10.000 patiënten ontwikkelen dus een littekenbreuk. Bijna de helft daarvan, 4500 patiënten, wordt in verband met symptomen geopereerd. Maar de ene littekenbreuk is de andere niet. De omvang van de breuk, de hoeveelheid uitpuilende buikinhoud en de conditie van de huid en spieren bepalen grotendeels de kans op postoperatieve complicaties als wondinfectie of breuk-recidief. Daarbij is ene patiënt ook de andere niet. Het gaat hier om patiënten met een ‘rugzak’. Ze zijn vaak meerdere keren geopereerd voor ernstige aandoeningen en hebben daar meestal veel complicaties bij gehad. Verder kan co-morbiditeit ertoe leiden dat potentieel levensbedreigende complicaties zoals longontsteking of ileus kunnen optreden.”