Een Superbaan?

Een Superbaan?

Geplaatst: 15-9-2014

Op de voorkant van de ansichtkaart een tekening van een fietser die de Mont Ventoux beklimt. Op de achterkant een geschreven tekstje: ‘Tegen een berg op fietsen doen we zelf, zonder steun. Maar jouw steun in dit traject heeft me zo enorm geholpen. Dank je Mascha.’

Een superbaan? Jazeker, ik heb een Superbaan. Met een hoofdletter zelfs! Als gespecialiseerd mammaverpleegkundige ondersteun ik vrouwen en mannen met borstkanker in ons ziekenhuis. Al meer dan tien jaar, de laatste acht jaar samen met mijn collega Monique Kuijpers.

De hele dag werken voor en met patiënten met die verschrikkelijke ziekte. En toch fluitend naar mijn werk. Hoe dat kan? Simpel, omdat er gewoon zoveel mooie aspecten aan deze baan zitten. Het mogen steunen van mensen die in die bekende emotionele achtbaan terechtkomen. Mensen leren kennen, een band opbouwen, langzaam dichterbij komen als mensen het contact aanvankelijk een beetje afhouden. En vooral mensen hoop bieden. Ik ben een positief denkend mens. Waarom zou je in de verkeerde groep zitten, waarom ga je van het slechtste uit? En als het slecht is? Ook dan kun je mensen steunen. Door er te zijn, door tijd te nemen om vragen te beantwoorden, samen te praten over onzekerheden.

Werken met deze patiëntengroep is vooral ook leuk omdat het binnen dít ziekenhuis is. Wij beschikken over een mammateam met gespecialiseerde chirurgen, oncologen, radiologen, pathologen, plastisch chirurgen en radiotherapeuten die hecht samenwerken waardoor er écht hele hoge kwaliteit van zorg geleverd wordt. Waar we nog steeds proberen om te verbeteren, maar waar we altijd helemaal en onvoorwaardelijk ‘gaan’ voor elke patiënt.

Als mammaverpleegkundige in het Elkerliek ziekenhuis heb ik een Superbaan. Met een hoofdletter, ja!

Mascha van Dommelen
Gespecialiseerd Mammaverpleegkundige

7252 keer gelezen